Januari 7, 2019
Sigmund Freud heeft bij het creëren van de psychoanalytische doctrine aangetoond dat al ons gedrag, onze gevoelens en onze manieren om met elkaar om te gaan worden bepaald door onbewuste motivaties die we niet kennen, hoewel niet minder krachtig. Zulke beweegredenen verwijzen naar de geschiedenis van een onderwerp, een verhaal dat niet wordt uitgedrukt … [+]als een chronologisch verleden 'voorbijgestreefd' maar als een hier en nu in permanente herhaling. De links die ons spreken, de geschiedenis waarvan een persoon punten komt, als een structuur, een bestemming voor het onderwerp. Wanneer we naar patiënten luisteren, vinden we sporen van deze bestemming in alle aspecten van hun realiteit: economisch, professioneel, affectief, seksueel, evenals een diep onenigheid van de persoon met al deze dingen die haar, raadselachtig, bewonen. Dit willen weten, de positie waartoe de psychoanalyse zich verplaatst, functioneert waardig met betrekking tot het overweldigende karakter van het verlangen van de Ander. De ethiek van de psychoanalyse, overdracht via, plaatst een kloof tussen wat er over mij geschreven is en de vraag zelf. Wat wil ik? Hoe wil ik mijn leven leiden? De Academie voor Psychoanalyse vertegenwoordigt, vanaf de reis door deze kruispunten, een gezamenlijke ruimte van groei en een beperking tot menselijk ongemak. Dat is het punt waarop onderzoek en therapie samenvallen. Wie negeert, herhaalt. Wie is bereid om te weten ... wie wil, heeft een leven. [-]
